‘Een mens maakt allerlei plannen, wat wordt uitgevoerd is het plan van de Heer.’
Spreuken 19:21
Mijn overnachtingsplek in the King Country!
Naar aanleiding van afgelopen week blijft deze toch weer toepasselijk. Een hoop plannen (zie vorige blog), een hoop anders gegaan dan gepland! En soms positief, soms negatief. Laat ik beginnen met het negatieve, dan kan ik daarna lekker doorgaan met de positieve dingen en daarmee afsluiten.
De duikcursus is het negatieve. Nou ja, de cursus zelf niet, maar ikzelf. Of niet per se ikzelf, maar vooral mijn oren. Zoals je misschien weet moet je je oren “equalizen” om de druk onder het water aan te kunnen. Op de 2e dag in de zee (prachtig blauw gekleurde zee hier overigens 🙂 lukte dit totaal niet en waren ze al na 3 meter behoorlijk pijnlijk. Hierdoor moesten we het duiken staken en kon ik niet doorgaan. Nu heb ik oordruppels en ben ik aan het wachten tot dinsdag, want dan kan en mag ik pas weer verder van de dokter. Erg balen! Met 26 graden, felle zon en een blauw strand hier ‘vastzitten!
Surfin' beach!
Dat laatste leek me een mooie overgang naar het positieve. Ik was gebleven bij Waitomo en dat ik hier naartoe ging. Ik ben in 2 lifts van Waitomo hier naartoe gegaan. Hele bijzondere mensen waarvan ik lifts heb gehad, een korte opsomming: een Nederlandse jongeman (christen) van 23 jaar die net een DTS bijbelcursus adventure erop had zitten, een lid van de vrijmetselaars (ja, ze bestaan echt!), een kampioen kickboksen van Nieuw-Zeeland, een leraar uit Engeland en een wannabe Jamaicaanse ‘bro’ die alleen maar naar reggae luisterde. Erg interessant, dat liften! En overal perfect afgezet en nergens langer dan 20 minuten gewacht!
In Auckland heb ik nog even een tussenstop gemaakt om te kijken of mijn tas er al was. Ik had goed nieuws namelijk. Hij was gesignaleerd! In Hongkong. Goed, valse hoop, want 3 dagen later scheen hij weer in Londen te staan en zijn we dus weer terug bij af. Ik weet het echt niet meer. Ik geloof dat ‘ie nooit meer terugkomt?! Maar goed, die tussenstop in Auckland leverde me uiteindelijk wel een leuke dag op, want ik had wat ‘dudes’ ontmoet bij het Parachute festival. Die namen mij een dagje mee surfen! Wow, echte kiwi-stijl surfin’ dudes! Erg leuk, ik kon het niet, maar ik heb ongeveer 1,5 seconde op het bord gestaan tijdens een golf. En verder alleen maar gezwommen en koppie onder gegaan. Maar wel leuke dag!
Surfin' dudes!
Daarna gelift naar Paihia en het is werkelijk waar een paradijsje! Blauwe zee, felle zon, 25-30 graden, verschillende eilandjes, heel erg groen en veel strand. Erg mooi. Ik ben hier al wezen kayakken op zee, nog nooit gedaan maar hier was het geweldig! Zonder gevaarlijke stromingen en met lekker koel water ben ik gepeddeld naar een eilandje en heb ik even zitten genieten. Heerlijk!
De dag erna geregeld dat ik kon duiken. Dat is niet alleen maar negatief want de 1e dag in het zwembad allerlei oefeningen leren ging me goed af, geen problemen daarmee. Een reactie van een random voorbijganger op mijn PADI-box was: “So you’re learning to fly underwater? Best feeling ever!” Leuk.
Mijn twee kayakeilandjes!
Goed, doordat ik daarna dus niks te doen had (heb hier 4 dagen moeten wachten) heb ik me maar een beetje verdiept in de geschiedenis van Nieuw Zeeland. En dat is allemaal hier begonnen. Morgen ga ik naar de oorspronkelijke hoofdstad: Russell. Dat is een boottripje van ongeveer 15 minuten hier vandaan. Ze gingen daar naartoe omdat hier veel dolfijnen en walvissen zijn. Er was toen in Europa veel behoefte aan de huiden en olie van die dieren. Dus gingen ze maar daar naartoe en daar een dorpje bouwen. Vervolgens zijn ze een beetje verspreid en hier in Paihia hadden ze de eerste kerk van Nieuw-Zeeland, en allerlei andere dingen voor het eerst. Hier in de buurt is ook de eerste overeenkomst tussen Maori en Engelsen gesloten door middel van de “Waitangi Treaty”. Ongeveer 1km hier vandaan. Een beetje een sneaky contract wat ervoor zorgde dat de Maori dachten wat te hebben en uiteindelijk de Engelsen alles overnamen. Nog wel een leuk feitje over de naam van het land: Aotearoa. Zo heette hij volgens de Maori. Maar een Nederlander heeft Nieuw-Zeeland ontdekt (onze enige echte Abel Tasman) en heeft het vernoemd naar onze provincie Zeeland. Ik dacht altijd dat dat een grapje was. Maar James Cook (de Engelse ontdekkingsreiziger) heeft die naam overgenomen en daarom heet het nu nog steeds Nieuw-Zeeland, of New Zealand, of Neuseeland.
Eerste kerk van Nieuw-Zeeland.
En wat ze hier oud noemen is allemaal ergens tussen 1820 en 1850. Dus ja, wat is oud?
Wie oren heeft, die hore!
Mangrove-bos, wandeling naar watervallen
Verder heb ik mijn eerste paar dingen hier ook gedaan, namelijk een Baptisten bijbelstudie en Baptisten kerkdienst! Allemaal ‘broeders en zusters’ uit Paihia en omstreken kwamen bij elkaar woensdag om Bijbelstudie te houden. En ja dat zijn dan ongeveer 15 mensen, want het is niet zo groot hier. De kerkdienst van vanochtend was erg leuk, weer een aantal van dezelfde mensen gezien en het voelt gelijk als een soort familie. Net zoals bij Parachute. Hele aardige mensen, die me allemaal op het hart drukten om te vertrouwen op God wat betreft mijn reis, mijn tas en mijn oren. Erg leuk en bemoedigend!
Goed, verder mijn plannen. Die uiteindelijk dus niet door mij bepaald worden, want dat is me wel duidelijk geworden.
Wachten tot dinsdag om weer te duiken. Daarna zo spoedig mogelijk naar het zuiden, Rotorua, om daar de vulkanen te gaan beklimmen. Ik heb nog maar iets meer dan een maand hier en wil zo snel mogelijk naar het Zuidereiland, omdat het daar vreselijk mooi schijnt te zijn!
Bij de waterval
Tot slot wil ik echt nog iedereen bedanken (het lijkt wel een speech), voor alle leuke berichtjes die jullie hier achter laten. Vrienden, familie, kinderen van de Sprong, andere mensen die ik ken: enorm bedankt! Ik lees alle berichtjes, helaas kan ik ze niet allemaal beantwoorden, of eigenlijk vrij weinig maar dat probeer ik te doen door de blog goed bij te houden.
Ik krijg van alle berichtjes een glimlach op mijn gezicht!
Gegroet!
